Cruz de Ferro

13 juni: van Astorga naar Molinaseca
Om 6.30 liep de wekker af. We moeten weer voor acht uur de hostel uit. Ontbijt in de keuken gedaan, yoghurt met muesli en een appeltje erdoor. Even wat steviger (en anders😉)dan een tostada of croissant.
Het zonnetje scheen al volop, maar de wind maakte het toch fris. Even de stad doorgefietst voor een panaderia...niet gevonden...maakt niet uit, we zien wel wat we gaan tegenkomen. Dat was al snel. Aan de rand van de stad toen we bij een bar nog even stopten voor een bak koffie en thee. Zoetige cake en tortilla gelijk als lunch meegenomen.
Rond 9 uur waren we op weg naar Cruz de Ferro. Begonnen gelijk al met een paar klimmetjes en daarna kwamen we in een onbeschrijflijk mooi landschap, maar we gaan het toch proberen.
Bloeiende paarse heide, knal gele brem, kleine groene struiken met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen. Zelden zoiets moois gezien.
Af en toe gaan we even van de hoofdweg af en rijden dan door een plaatsje waar ook de wandelaars gaan. Hierdoor in Rabanal aan de praat geraakt met een Ierse priester (batterij van z'n geleende digitale camera moest worden vervangen en hij wist niet hoe) en zie je zomaar een mooi gedicht en vertelt een vrouw uit Florida dat ze daar een albergue gaat beginnen.
Onze Italiaanse kamergenoten zijn we de hele dag tegengekomen, alsmede twee Belgische (2 buurmannen, Walter en Walter, uit Antwerpen, 4 weken onderweg).
Bocht na bocht uiteindelijk aangekomen (na een redelijk pittige klim) op 1500 meter en zien we het Cruz de Ferro. Mooi, maar minder groots en desolaat als wij ons hadden voorgesteld. Aan de weg een hoge boomstam met daarop een ijzeren kruis, daar omheen een berg stenen. Volgens traditie laten pelgrims daar een steen achter om iets of iemand te gedenken of een last achter te laten en daarna de reis lichter te vervolgen. Wij hebben 3 stenen achtergelaten. De 2 gekregen uit de kathedraal in Roermond en ook nog een steen bij de voordeur van ons vandaan. Hier had de Massiman mee lopen te sjouwen. Onze 3 stenen liggen gezamenlijk onder tegen de boomstam.
Op de picknickplaats ernaast met de Walters en het italiaans echtpaar gelunched.
Hierna pittige afdaling terug naar 600 meter. Onderweg nog een cola gescoord in El Acebo en ook hier een stempel in het paspoort gezet.
We waren van plan om nog een 20 km door te fietsen en waren net Molinaseca gepasseerd toen Henny opeens riep: waar is mijn paspoort??
Kon niet anders dan dat ze deze had laten liggen bij de laatste stempelpost. 10 km terug met een verschil van 560 meter in hoogte en in de afdaling hadden we stukjes gehad van 10 t/m 16%. Nee, terugfietsen was geen optie...maar wat dan...zonder paspoort verder ook niet! Paul kon nog helder denken. Terug naar Molinaseca, ingecheckt in hotel en taxi besteld. Met de taxi naar bar in El Acebo. Gevraagd aan de bardame of er een paspoort was gevonden. Neen dus. Mogelijk op WC laten liggen?? Die was bezet. Nadat deze was vrijgekomen kijken en..... ja hoor, daar lag nog steeds het mapje met paspoort en een volgestempeld pelgrimspaspoort. Wat een opluchting!!! De tranen kwamen toen wel even...
Terug naar het hotel en een cerveza genomen op de goede afloop. Maken jullie weleens iets mee? Neen, wij maken nooit iets mee😊.
Na vandaag nog 235 kilometers te gaan en de temperaturen gaan volgens de voorspellingen richting 30°'
Vandaag 54 km met 815 hoogtemeters.