Samen koken

14 juni: van Molinaseca naar Trabadelo
Desayuno doen we in het hotel. Lekker makkelijk, maar ook prijzig blijkt later, €17, dat zijn niet de prijzen die we gewend geworden zijn....
De zon scheen, maar toch nog een beetje fris, al snel was de sluierbewolking weg en steeg het kwik, in de middag tot ruim boven de 25°.
In Ponferrada doen we een koffiestop en doen we wat inkopen voor de lunch. Het is mooi weer, vandaag kunnen we wel weer picknicken. In Camponaraya stoppen we ook nog bij een fietsenmaker, Henny's rem piept weer en willen we even laten checken. Voor de zekerheid gaan er weer nieuwe remblokjes op. Zo belanden we begin van de middag in Villafranca, waar we op een bankje in het centrum lunchen. Staan er twee Zundapp motorfietsjes. 2 Nederlandse mannen zijn ermee onderweg uit Brabant vandaan naar Santiago. Even later komen ze ons voorbij op de 70cc. Lopen mooi, maar stinken wel.
Door het oponthoud van gister (paspoort😛) gaan we Cebreiro niet halen vandaag. Na Villafranca, maar vóór de Cebreiro-klim, willen we een hostal/albergue zoeken. Dus een korte etappe vandaag. Dat komt mooi uit, want bij Hen heeft een verkoudheid de kop opgestoken en die zit aan de Frenadol. In Trabadelo komt de vraag "hier stoppen?" maar we twijfelen, de hostel lokt niet.
We rijden daarom verder (wat een goede keus bleek). Het dorp blijkt langer dan gedacht. Worden we tegen het einde van het dorp aangeroepen door een omaatje die in een open garagedeur zit, 1 been op een stoel, en vraagt of we willen slapen. Eerst denken we nog....bedoelt ze nou bij haar in huis slapen? Maar na nog wat doorvragen wordt duidelijk ze een albergue bedoelt. Het is vanaf de weg niet zichtbaar, dus lopen we achter dochterlief aan om te gaan kijken. Of eigenlijk loopt ze achter Henny aan, want ze helpt haar fiets naar boven duwen. Enja, meteen verkocht♥ Het ligt iets hoger en verder van de weg naast een kerkje, uitkijkend over de daken, verrandaatje, waslijntje en zitjes in de zon...wat wil je nog meer voor 2 x 5€ pp?
Alleen.. wat gaan we eten? Er is geen restaurant in het dorp, maar wel een supermarkt.
We gaan straks wel kijken: stokbrood met kaas is ook goed. Langzaam komen er meer peregrinos het hostel binnen. Ook die willen wat eten. We lopen met een paar door het dorp, zien we toch nog een restaurantje, menu is niet bijzonder, wat doen we? Henny stelt voor met elkaar zelf iets te koken. En dat doen we! Al van anderen gehoord, maar zelf nog niet meegemaakt en nu gaat het gebeuren. Samen met de andere peregrino's achter de pannen. Gaaf!!! We begonnen met 4 en uiteindelijk waren we met 7. Samen met de Italiaanse man inkopen gedaan in de plaatselijke supermercado. Even later staan Paul en Rosario achter de pannen. Het wordt spaghetti met pommodori (verzorgd door uiteraard de Italiaan) met kip en salade (door Paul). Wat stokbrood, water en vino tinto. Zo zaten we later met een Canadese, een Argentijnse, een Italiaan, een Spanjaard, en een Mexicaanse priester gezellig te eten in de hostel. Van de mevrouw van de hostel kregen we het toetje, bekertjes yoghurt.
Wat een feest om de tijd zo samen door te brengen.
Vandaag 43 km met 420 hoogtemeters...en minder dan 200km nog te gaan. Wat gaat dat ineens snel!!!