Postre

"Postre"- oftewel “toetje” op z’n Spaans!

Tsja? Wat doe je als je niet meer op de fiets zit en toch nog een paar dagen moet volmaken…..
Een verhaal over de laatste dagen van onze geweldige reis.

Op maandag 18 juni, om 12.00 uur hadden we, na 6 weken en 1 dag, dan toch echt Santiago de Compostella bereikt!! Ruim binnen de 7 weken die we ervoor uitgetrokken hadden. Wat betekende dat we nog ruim 4 dagen hadden om te vullen, totdat we 23 juni in de bus huiswaarts zouden stappen. Wat ga je die 4 dagen doen? Onze ervaring van de afgelopen weken was, dat een halve dag in een stad meestal wel genoeg was. Oké, maar dit is wél Santiago, dus meer tijd mocht best wel, maar 4 dagen…..pfff.
Daarom, nog vol adrenaline van de hele reis, besloten we die middag te willen doorfietsen naar Finisterre. Een plaatsje aan de Atlantische Oceaan, het einde van het vasteland, het “nulpunt” van de camino. Dat zou betekenen: dinsdagochtend weer op de fiets, wat bagage achterlaten in een depot (alleen het minimale mee) 2 dagen fietsen (120km) en donderdag met de lokale bus weer terug naar Santiago.
Helemaal overtuigd van onze plannen zijn we die maandagmiddag de stad ingetrokken, rondgekeken, souvenirs gekocht, lekker gegeten, bekenden gesproken en een afzakker genomen met de “Walters”. Om 00.00 uur lagen we (met iets teveel op…) in ons luxe bed.

Dinsdag zoals gewoonlijk de wekker om 07.30 uur gezet. We keken elkaar aan, vroegen “heb jij nog zin om te fietsen?” “Nee” was het gezamenlijke antwoord. Als we er goed over nadachten, hadden we ons einddoel al bereikt. Op de fiets naar Santiago de Compostella!!! En als we het onszelf toegaven, waren we best wel moe. We konden ook nog met de bus naar Finisterre, we komen de tijd wel door en een beetje bijkomen was toch ook wel heerlijk. Dus…wekker uit en rustig aan gedaan. Zo konden we op ons gemak genieten van het uitgebreide en luxe ontbijt met champagne, zalm, allerlei kaasjes en ander beleg, (zoete) broodjes, enz, enz, enz…. We hebben 3x ons bordje volgeladen😊
Daarna op zoek naar een ander hotel/hostal, want na 12.00 waren we wel dakloos. Deze 60m verderop gevonden in  “Hospedería San Martín Pinario”. Ook een voormalig klooster maar dan veel minder luxe, de kamers zijn sober, misschien zelfs wel een beetje écht kloosterachtig. We hebben 4 nachten nodig, maar kunnen er maar 3 blijven. We doen het, daarna zien we wel…
Vervolgens terug naar de Parador, spullen ingepakt, weer op de fietsen geladen en naar de Hospederia gereden. Na dat alles de stad in gegaan, bakkie koffie, wat rondslenteren en excursie Finisterre geboekt. Omdat we toch niet meer wilden fietsen, hebben we ’s middags maar gelijk de fietsen weggebracht naar Soetens, de 4 voortassen erbij, dat scheelt een hoop gesjouw. Alles bij elkaar toch best nog veel gedaan, wat zo mogelijk nog vermoeiender was dan een stukkie fietsen.

Woensdag op tijd weer op, want vandaag hebben we de bus-excursie naar Finisterre en ook Muxia. Redelijk geslapen vannacht, de ligging is duidelijk minder rustig dan gister. Na het ontbijt op weg naar de bushalte. Om 09.00 vertrekt de bus, die toch zeker voor ¾ vol zit. We moeten een beetje giebelen…beetje oubollig is het wel...een volledig georganiseerd dagtochtje…zeker na al die weken alles zelf geregeld te hebben. Maar eerlijk is eerlijk. Het was een leuke en relaxte trip. De reisleidster sprak goed engels en gaf uitgebreid uitleg onderweg. Ook nog wat andere plaatsjes aangedaan, maar Finisterre en Muxia zijn de hoogtepunten! Beiden zijn nulpunten van de camino. Finisterre als ‘einde van de wereld’ en in Muxia zou de Apostel Jacobus (Santiago) aan land gekomen zijn.
’s Avonds weer terug in de stad komen Fernando (van samen koken) tegen. Hij is samen met een Spaanse vriend en nodigt ons uit een flesje wijn te delen. Hij tipt ons over de Via de la Plata, zijn volgende trip. Een camino die start in Sevilla en gaat ook naar SdC…ook leuk, we zullen er eens over nadenken 😊
‘s-Avonds waren er wat bandjes…zo raken we in de ban van de stad. Ondertussen is het overdag nog steeds 25-30 graden en is het ook ’s avonds nog lekker om op een terrasje te eten.

Donderdag, gezien de warmte van de afgelopen dagen, ook weer op tijd opgestaan. We willen naar Monte do Gozo lopen, plm 6 km bergopwaarts. Vanaf hier lopen de wandelaars de stad in. Op de berg staan 2 mooie monumenten. Halverwege kwamen we Andrea (de Argentijnse van samen koken) en het Hongaarse meisje tegen. Beiden herkennen ons en we praten even bij en wensen ze dan succes en mooie laatste km’s. Sweerman (van de fietsrouteboekjes) was niet enthousiast over binnenkomen via Monte do Gozo ivm de nieuwbouw, wij vinden het reuze meevallen en zien vanaf daar ook de 3 torens van de kathedraal. Eigenlijk vinden we het juist door de monumenten een hele sfeervolle plek!
Op de terugweg gelijk even langs het busstation gelopen om alvast polshoogte te nemen voor zaterdag. Zit daar het Italiaanse echtpaar...wat een leuke verrassing!. Ook met hen weer bijgepraat, gedag gezegd en goede reis naar huis en als we Via de Roma gaan doen mogen we bij hen overnachten. Wandeling van toch ruim 16 kilometer.
Weer terug in de stad geluncht en het kathedraal-museum bezocht. Hierna naar het hotel om op te frissen.
Drankje op één van de vele pleinen gedaan om hierna pizza te scoren.
Onderweg terug naar het hotel onder de poort naast de kathedraal blijven hangen. De hele dag door staan hier straatmuzikanten. Meestal een doedelzakspeler, maar vanavond gaf een operazanger hier een optreden. Erg toffe akoestiek. Na kwartiertje zat wel 50 man te luisteren. Geweldig!!

Vrijdag na het ontbijt boel weer opgepakt en naar het volgende onderkomen. Slechts 100 meter verderop, “Casa da Peregrino”. Een mooie kamer met balkon met uitkijk op de straat waar de pelgrims langs komen op weg naar de kathedraal. Na de verhuizing op zoek gegaan naar de overdekte mercado. We blijken er vlakbij te zitten. We bekijken de 4 hallen. Heel veel vlees, vis en groenten. Spaanse kazen ook volop. Leuk om al die bedrijvigheid te zien. Na de markt het kerkje “San Agustin” ernaast ingegaan. Wat een rust. Gregoriaanse gezangen op de achtergrond en alleen maar lokale mensen die kwamen doen wat zij moesten doen. Bijna een uur binnen gezeten en de hele reis zitten overdenken.
Het werd een dag van bezinning, want daarna nog een uurtje op het plein bij de kathedraal gezeten. Hier zagen we weer de padre uit Mexico (van samen koken). Een hartelijke begroeting en wij kregen een aandenken van hem. Een pin van het wapen van de Tempeliers. De padre zegende eerst de pins voor wij ze kregen. Mooie ontmoeting weer!!
We blijven nog even zitten, hopende Rosario en Karina (beiden ook van samen koken) nog te zien, maar helaas. De padre was over het algemeen sneller dan hen, we zullen hen niet meer zien…. We gaan terug naar de hostal voor siësta en opfrissen.
Om 19.30 weer naar de kathedraal voor de pelgrimsmis, ter afsluiting van onze pelgrimstocht. De hele kathedraal stampvol. Hoewel niet meer verwacht, zien we (na de mis in Roermond) ook hier Niek lopen. Er volgt een korte begroeting, want de mis staat op het punt te beginnen.
We hopen op het door de kerk zwieren van het enorme wierookvat van 1,50m, een toeristisch hoogtepunt. Het hangt aan een lang touw met katrol en alleen met meerdere mankracht krijg je er beweging in. We krijgen inderdaad een mooi cadeau. Aan het einde van de dienst komen 6 mannen in pelgrimscape aanlopen en brengen het vat in beweging. Het slingert wel 20 meter naar links en rechts en héél hoog. Spectaculair!!
Na de dienst treffen we Niek weer en drinken op een terrasje een wijntje met elkaar en hebben we onze verschillende camino's doorgenomen. Was leuk om hem toch nog gezien te hebben.
Nog één nachtje Santiago, dan zit het erop, dan gaan we weer naar huis.

Zaterdag hadden we weer eens ouderwets ontbijt in een bar…tostada’s…een geroosterde boterham met boter en jam…simpel maar smakelijk. Daarna zijn we nog even de markthal ingelopen om wat kaasjes te kopen voor thuis. Deze laten sealen. Daarna terug naar de hostal, spullen ingepakt en met een taxi naar het busstation. Wachten op de groene Flixbus.
Precies op tijd, 12.05 uur vertrokken richting Paris. Een busreis van 28 uur, waar we bewust voor hebben gekozen, omdat we 'langzaam' naar huis wilden.
We rijden via de kust (Oviedo/Santander/Bilbao/San Sebastian) Spanje uit. Ook daar zijn mooie groene heuvels en komen we ook langs “Picos de Europe”. Het gaat vlot en in eerste instantie zijn we maar met hooguit 10 man in de bus, maar vanaf Bilbao komen er steeds meer passagiers bij, totdat we uiteindelijk voor 90% vol waren. Bij de Spaans/Franse grens is er paspoortcontrole en worden er 2 van de bus gehaald…papieren blijkbaar niet in orde….
De stops waren helaas niiiiiet zo goed geregeld (en de communicatie erover ook niet), want tijd voor een behoorlijke maaltijd bleek er niet te zijn. Dus bij een barretje gauw wat bocadillos, een bus Pringles en wat koekjes gekocht. In Bayonne gedoe met mensen die niet hadden geboekt, maar wel mee wilden, maar ook niet over de juiste papieren(ID-kaarten) beschikten.
In Paris moesten we overstappen naar een andere bus. Andere bus, andere 100% beter en grappig communicerende chauffeur. Wat doen we wel en niet in de bus, waar stoppen we, etc…. Ook hij krijgt gedoe (in Lille) met mensen die mee willen, maar die hij weigert omdat het niet klopt!! Niet fijn van zo dichtbij mee te maken waartoe mensen in het nauw in staat zijn…petje af voor de chauffeur dat hij zo kalm bleef en voet bij stuk hield. Hetzelfde verhaal in Antwerpen…
Met een uur vertraging komen we zondag 24/6 om 17.30 aan op Rotterdam CS. Daar de sprinter naar huis en om 18.00 uur stapten we ons huis binnen.
We zijn weer thuis!!!