ADIOS
22 juli 2018 - Capelle aan den IJssel, Nederland
TOT ZIENS, SALUT, AU REVOIR e ADIOS!
Het was vreemd om 24 juni jl. weer over de drempel van ons eigen huis te stappen. Het was onwerkelijk dat het avontuur er echt op zat en dat het ‘geregelde leven’ zich weer zou gaan aandienen. We waren niet langer pelgrims!
En dan zijn we ineens alweer 4 weken thuis… 4 weken met heerlijk zomerweer, die er zeker aan hebben bijgedragen, het vakantiegevoel wat langer te kunnen vasthouden. We hebben onze Spaanse kaasjes verorberd, de tijd genomen om foto’s uit te zoeken en onze blog’s nog eens gelezen. De omvang van wat we gedaan hebben, dringt dan langzaam tot ons door…. Wat was het eigenlijk een ‘pokke-end’, maar wat hebben we genoten! Genoten van het vrije leven, het onderweg zijn, de campings, B&B’s, albuerges, ja zelfs het snurken in de albergues, de ontmoetingen, de natuur, het buiten zijn, de zon, de regen en onze overwinningen.…alles leverde een verhaal op en elke dag was een nieuw avontuur. Al fietsende heb je niet veel tijd om terug te kijken, je moet vooruit, steeds verder op weg naar het einddoel, maar al lezende kwamen de herinneringen weer boven.
Herinneringen ook aan hoe simpel het leven kan zijn. Als pelgrim heb je niet veel nodig. Je fietst, eet, drinkt, slaapt. Je hebt beperkte bagage bij je, wat dan toch nog teveel kan zijn. Geen zorgen voor de dag van morgen, alleen vandaag telt.
Het leven bij de dag hebben we nog even kunnen volhouden, maar in een wereld waarin iedereen haast heeft en alles gepland lijkt, kwamen de dagelijkse beslommeringen alweer snel om de hoek kijken.
Tijdens het fietsen hebben we gemerkt, dat telkens alles wel weer goed kwam (…toch nog dat warme bed of die supermarkt waar je zo naar verlangde of dat paar sterke handen dat geen bandenwippers nodig had om de lekke band te verwisselen…). Als je durfde te vragen bleken mensen vaak hartelijk en hulpvaardig (…waar kunnen we hier ergens koffie drinken?….rij maar achter me aan!...of…zal ik jullie tegemoet rijden om de bagage over te nemen?...) Dingen vielen ook als vanzelf op zijn plek (…ergens een drankje doen, zien dat je daar ook kan slapen, vervolgens besluiten het voor gezien te houden en dan de volgende dag te merken dat je een klim van 10 km, toen je het eigenlijk wel gehad had voor die dag, je die middag bespaard is gebleven…). Het was mooi om te ervaren, dat je dingen kan openlaten en dat oplossingen zich vanzelf aandienen. Het gevoel van rust dat dit gaf, hopen we nog wél wat langer vast te houden!!
Dit was ons laatste blog en hiermee komt een einde aan ons avontuur. Een avontuur dat ons nog lang zal bijblijven.
Wij willen jullie, onze volgers, héél hartelijk dank zeggen voor alle leuke, lieve, bemoedigende en meelevende reacties!!
Alle spúllen liggen al weer lang en breed schoon in de kast, te wachten op een volgend avontuur, want als je het ons vraagt….vertrekken we morgen weer😊
Tot besluit hebben we nog wat statistieken op een rijtje gezet😊
“Wisten jullie dat”….:
· Wij ruim 7 weken zijn weggeweest
· Wij 41 fietsdagen hebben gehad
· Wij 2.687 kilometer hebben gefietst
· Dat dat gemiddeld 65,5 km per (fiets)dag is
· Wij gemiddeld 7,14 uur per dag op de fiets hebben gezeten
· Wij een gemiddelde snelheid hadden van 9,33 km/u (incl.
koffie/thee/limonade/eten/foto’s/zoeken/kissebissen en lekke band😊)
· De hoogste snelheid 57 km/u was
· Wij hellingen hebben gedaan van 1 tot 16 %
· Wij totaal 20.354 hoogtemeters hebben gehad
· Wij, hoe steil ook, steeds op de pedalen zijn gebleven
· Wij slechts 1 lekke band hebben gehad
· Wij totaal 50 overnachtingen hebben gehad
· Wij hiervoor gemiddeld € 40,00 p/n hebben betaald
· Wij 70 stempels hebben in ons Pelgrimspaspoort
· Wij onderweg ontelbare keren “BUEN CAMINO” gewenst hebben en
gewenst hebben gekregen
· Wij op de terugweg een busreis hebben gehad van 1.982 kilometer
· Wij daarvoor ongeveer 29 uur in de bus hebben gezeten
· Het blog 33 reisverhalen, 15.188 woorden en 574 foto’s bevat
· Wij 478 reacties hebben gehad
· Wij hiervan genoten hebben
· Maar most of all… WIJ EEN ONVERGETELIJKE REIS HEBBEN GEHAD!!!
Het nu echt tijd wordt om * TOT ZIENS * SALUT * AU REVOIR * ADIOS* te zeggen en ook jullie een "BUEN CAMINO" te wensen, om het even welke weg je gaat..........
Lieve Groet,
Paul en Henny
En vertrouwen is een woord dat wij meekregen , moed en vertrouwen.
Dat hebben wij getracht om onze kinderen ook weer mee te geven en nu jullie dit zo mooi verwoord hebben, vertrouwen in de mens en vertrouwen dat het goed komt!
Mooi en heerlijk om te lezen!!
Xx
Welkom terug in Capelle.
Nogmaals bedankt voor de leuke verslagen en ja het gewone leven gaat weer beginnen .